Seigneur Dieu, oy l'oraison mienne (Claude Goudimel)

From ChoralWiki
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.

Music files

L E G E N D Disclaimer How to download
ICON SOURCE
Icon_pdf.gif Pdf
Icon_snd.gif Midi
MusicXML.png MusicXML
Logo_capella-software_kurz_2011_16x16.png Capella
File details.gif File details
Question.gif Help
  • (Posted 2017-07-24)  CPDL #45585:         
Editor: Klaas Spijker (submitted 2017-07-24).   Score information: A4, 16 pages, 2.18 MB   Copyright: CPDL
Edition notes: Notated from original partbooks.

General Information

Title: Seigneur Dieu, oy l'oraison mienne
Composer: Claude Goudimel
Lyricist: Clement Marot

Number of voices: 4vv   Voicing: SATB
Genre: SacredMotet

Language: French
Instruments: A cappella

First published: 1557
Description: from TIERS LIVRE CONTENANT HVIT PSEAVMES DE DAVID, […] (en forme de Motetz) […]par CLAUDE GOUDIMEL. (Geneve 1557)

External websites:

Original text and translations

French.png French translation

Pseaulme Cent quarante et troisiesme traduction par Cl. Marot
Domine exaudi orationem meam, auribus percipe.

Argument: C'est la priere qu'il feit, quand par craincte de Saül il se cacha en une fosse, où il s'attendoit d'estre pris, dont il estoit en grande angoisse. Pseaulme propre à ceulx qui sont prisonniers pour la foy.

Seigneur Dieu, oy l'oraison mienne:
Jusqu'à tes oreilles parvienne
Mon humble supplication:
Selon la vraye mercy tienne
Responds moy en affliction.

Avec ton serviteur n'estrive;
Et en plein jugement n'arrive,
Pour ses offenses luy prouver:
Car devant toy homme qui vive,
Juste ne se pourra trouver.

Las, mon ennemy m'a faict guerre,
A prosterné ma vie en terre:
Encor ne luy est pas assez,
En obscure fosse m'enserre,
Comme ceulx, qui sont trespassés.

Dont mon âme ainsi empressée,
De douleur se trouve oppressée,
Cuydant que m'as abandonné:
J'en sens dedans moy ma pensée
Troublée, et mon cueur estonné.

En ceste fosse obscure, et noyre,
Des jours passés j'ay heu memoyre:
Là j'ay tes oeuvres medités,
Et pour confort consolatoyre,
Les faicts de tes mains recités.

Là dedans à toy je souspire,
A toy je tends mes mains, ô Sire,
Et mon âme en sa grand'clameur
A soif de toy, et te desire,
Comme seiche terre l'humeur.

Haste toy, soys moy secourable,
L'esprit me fault, de moy damnable
Ne cache ton visage beau:
Aultrement je m'en voys semblable
A ceulx qu'on devalle au tumbeau.

Fais moy doncq ouyr de bonne heure
Ta grâce, car en toy m'asseure:
Et du chemin, que tenir doy,
Donne m'en congnoissance seure,
Car j'ay levé mon cueur à toy.

O Seigneur Dieu, mon esperance,
Donne moy pleine delivrance
De mes poursuyvants ennemys,
Puis que chés toy, pour asseurance,
Je me suis à refuge mys.

Enseigne moy comme il fault faire
Pour bien ta voulunté parfaire,
Car tu es mon vray Dieu entier:
Fais que ton esprit debonnaire
Me guide, et meine au droict sentier.

O Seigneur, en qui je me fie,
Restaure moy, et vivifie,
Pour ton Nom craint, et redoubté:
Retire de langueur ma vie,
Pour monstrer ta juste bonté.

Touts les ennemys qui m'assaillent,
Fais par ta mercy qu'ilz deffaillent:
Et rends confonduz, et destruicts
Touts ceulx qui ma vie travaillent,
Car ton humble serviteur suis.

Dutch.png Dutch translation

Psalm 143 (Berijming Petrus Datheen)
1 Wil mijn gebed, o Heer, verhoren,
 Laat toch komen tot Uwe oren
 Mijn smeken en mijn treurigheid;
 En naar Uwe goedheid alvoren
 Antwoord mij in mijn tegenheid.
2 Wil Heer met Uwen knecht niet treden
 In 't recht naar Uw gerechtigheden,
 Dat hij niet koom' in straf en pijn;
 Want Heer, geen mense hier beneden
 En kan voor U onschuldig zijn.
3 Mijn vijand vervolgt mij gaar zere,
 Om mij neder te werpen, Heere,
 Hij laat het niet blijven daarbij:
 Maar in enen kuil met onere,
 Als waar ik dood, verbergt hij mij.
4 Daardoor is mijn ziel zeer beladen
 Met benauwdheid vroeg ende spade;
 Ik schijne verlaten met haast;
 Dies door deez' tegenheid en schade
 Is mijn hart beroerd en verbaasd.
5 In dezen duisteren kuil klachtig,
 Ben ik des ouden tijds gedachtig,
 En Uwer werken, Heer, zeer goed;
 Ik verhaal t' mijner trooste klachtig,
 Die groot' daden, die Uw hand doet.
6 Daar zucht ik zeer in zulke standen,
 En strekke tot U Heer, mijn handen;
 Mijn ziel is door 't roepen gelijk
 Den dorren uitgedroogden landen,
 En als een zeer dorstig aardrijk.
7 Verhoor mij nu haast, o Heer goedig;
 't Hart is flauw, ik ben schier kleinmoedig;
 En verberg mij Uw aanschijn niet,
 Of ik moet hun gelijk zijn spoedig,
 Die men in de graven diep schiet.
8 Laat mij vroeg Uw genaad' aanschouwen,
 Op U staat mijn hoop in 't benauwen;
 Maak mij toch den rechten weg kond,
 Dien ik gaan moet; want, Heer vol trouwe,
 Tot U hef ik op hart en mond.
9 O God! mijn hopening zeer reine,
 Verlos mij uit den nood niet kleine
 Mijner vijanden wreed en fel.
 Gij zijt, Heer, mijn toevlucht alleine,
 Ja Gij, o God, en niemand el.
10 Leer mij Heer, naar Uw welbehagen
 Wandelen recht zonder versagen;
 Want Gij toch zijt mijn God voorwaar.
 Dat Uwe Geest alle mijn dagen
 Mij leid' in Uwen weg eerbaar.
11 O Heer, wil toch door Uwen Name
 Mijn ziele verkwikken bekwame,
 Ende levendig maken blij;
 Verlos mij uit nood, angst en blame,
 Door Uwe gerechtigheid vrij.
12 Mijn vijanden, die mij bestrijden,
 Doe Heer, teniet tot deze tijden;
 Door Uw goedheid verderf ook slecht
 Hen, die mijn ziel aandoen groot lijden;
 Want ik ben Uw getrouwe knecht.

Original text and translations may be found at Psalm 143.